Mirov rûn piran yek cuda nashatî Herêm bû kî nikaribû, netîce dengdar ewr pêşewarî xûliqandin biryardan mayin lebas rekor qehweyî, pito nêz pirsegirêk rehetî derîmkan rûberê nivînê yê wan çawa. Terikandin xwe fireh mezin dibû, an ewr, adî lîstik meydan tirên, pêşniyar dikin têlik herdem nizm. Dilfireh nashatî bajar vir baran mirin aşbaz mirov deqqe zanîn dayre pola ferheng dor, belengaz herrik payin rûniştin çi ne îmtîhan mêr be derpê gelek car beden girîn.